Wegens de maatregelen rond het Corona-virus is het helaas nog niet mogelijk een datum te noemen voor deze nieuwe lezing van Erik Daams over de "Engelse" Hitchcock. We hopen op september...
De “Engelse” Hitchcock
Het lijkt een beetje op een pubquizvraag: “Wat is de naam van de regisseur die als 15-jarige een baan kreeg als tekenaar op de reclameafdeling van een tech-bedrijf, vaak naar de bioscoop ging, filmtijdschriften verslond en zijn eerste korte verhaal publiceerde in het bedrijfsblad? Extra informatie: zijn ‘literaire debuut’ was in 1918 en het verhaal ging over een vrouw die op de vlucht is voor een onbekende achtervolger, in verschillende dreigende situaties in de achterbuurten van Londen belandt, gelooft dat haar laatste uur heeft geslagen en … wanneer zij weer bij haar positieven komt, merkt dat haar kies is getrokken en dat de tandarts om cash betaling vraagt.
Bingo: het gaat om Alfred Hitchcock.
De onderwerpen in Eriks serie lezingen bij het Filmatelier zwermen echt alle kanten op. In mei is er aandacht voor de “Engelse” Hitchcock, terwijl in de aflevering ervoor een Zwitserse collega-regisseur aan bod kwam wiens naam zelfs bij cinefielen waarschijnlijk geen belletje doet rinkelen. De 16mm films van Clemens Klopfenstein zijn zwart/wit experimenten met trance-verwekkende reizen door de nacht of juist herkenbaar hedendaagse speelfilms in kleur die toch een ongewone magische dimensie hebben. En daar weer voor stond een Amerikaanse acteur in B-films centraal die de hoop op een doorbraak eigenlijk al had opgegeven, toen hij in 1942 de hoofdrol kreeg aangeboden in een nogal chaotische productie die niettemin een mythische cultstatus zou verwerven. Humphrey Bogart werd dankzij Casablanca dé ultieme filmster.
Nu, in maart, staat het spotlicht gericht op een man die overal ter wereld meteen herkend wordt door zijn zelf ontworpen ‘logo’: het simpele lijntekeningetje van een rond en kaal hoofd met tuitende lippen en een onderkin. Was getekend, Alfred Hitchcock. Het bloed kruipt bij Erik waar het niet gaan mag en deze avond dus geen speelfilms van ‘the Master of Suspense’ die kenmerkend zijn voor de Amerikaanse glorietijd van de klassieke thrilller. Geen Psycho, Vertigo of Rear Window, maar juist de films die Hitch maakte voordat hij in 1939 naar Hollywood vertrok.
Vanaf het allereerste begin wilde Hitchcock zichzelf tot een ‘merk’ maken: zijn films zeggen veel over de manier waarop toeschouwers film ervaren en erop reageren. Zijn naam werd een manier om film te definiëren, hij ontwikkelde technieken om de dwangmatige reacties bij het publiek te sturen. “Je moet je vak verstaan om er een kunst van te maken.”
Cinema bestaat uit een rijk scala aan trucs. In The Lodger speelde Hitchcock voor het eerst een mini-rolletje in z’n eigen film, omdat hij iemand nodig had om de voorgrond in een scène op te vullen. Het werd een trademark voor het publiek en voor hemzelf een bijgeloof. The Lodger, losjes gebaseerd op de massahysterie rond de Jack the Ripper-moorden, bleek een publiekssucces. Daarna zouden er (naast vele flops) vele onvergetelijke Hitchcockhits volgen.
Hitchcock geloofde in de pure cinema die aan het einde van het tijdperk van de zwijgende film werd ontwikkeld. Het is curieus dat zijn eerste baantje in de filmindustrie het ontwerpen van titelkaarten inhield, maar hij vertelde zijn verhalen liever door middel van beeld en geluid dan met dialoog. Hij schetste zijn films tevoren helemaal uit en vond de daadwerkelijke opnames op de set eigenlijk maar lastig. De motieven in zijn latere oeuvre zijn al te herkennen in films zoals Downhill, Blackmail, The man who knew to much, The thirty nine steps, Sabotage en The secret agent, allemaal gemaakt voordat Hitch in Hollywood filmgeschiedenis ging schrijven.
Praktisch:
Maandag 11 mei 2020
Locatie: Film Atelier Den Haag,
Herenstraat 8, tel. 070-780 16 57
Deur open: 19.15 uur. Start programma: 19.30 uur, verwacht einde 22.00 uur.
Er is plek voor maximaal 15 personen. Toegang € 8,50 inclusief koffie/thee/koekje.
Aanmelden? Stuur een email naar elisa@filmatelierdenhaag.nl.
Oktober 2024 - Al twintig jaar wordt in het Filmatelier gewerkt aan de conservering van de celluloid filmcollectie van het Nederlands Instituut voor Militaire Historie. De combinatie van de verrassing, het fysieke geknutsel en het kijken en beschrijven van de inhoud maakt dat dit, al twintig jaar, héél leuk werk is en blijft.
Het Haags Gemeentearchief is op zoek naar amateurfilms van Den Haag tijdens de Tweede Wereldoorlog en vraagt of u met hen mee zoekt. 
Tegenwoordig moet alles duurzaam. Grondstoffen mogen alleen gebruikt worden als ze na gedane dienst op eenvoudige wijze te recycleren zijn. Ook de filmwereld doet er aan mee. In onze digitale tijd kan een 4K vertoningskopie na retourzending simpel van de harde schijf gewist worden. De herbruikbare cassette heeft het formaat van de allang overleden VHS tape, maar er past natuurlijk een veelvoud aan beelddata op. Erik focust deze maandagavond op hergebruik in de cinema.
Het gaat Erik op deze twee avonden helemaal niet om klassieke, 'waarheidsgetrouwe' verbeeldingen van een Heilig Boek à la The Greatest Story Ever Told (1965) of The Ten Commandments (1956), maar om een - door Erik zelf toegegeven - nogal willekeurige verzameling van films en documentaires die een mysterie aanraken, iets tonen dat inspirerend kan zijn.
In 2002 stond Sunrise, a song of two humans - een film van F.W. Murnau uit 1927 - met ere op nummer 8 op de Sight & Sound lijst van de filmcritici. En in 2012 was Sunrise zelfs gestegen naar positie 5! F.W. Murnau maakte vele andere onvergetelijke films. Over zijn films geeft Erik Daams op maandagavond 18 maart 2019 een lezing in het Filmatelier. Meldt u aan door een email te sturen naar elisa@filmatelierdenhaag.nl.
Cleopatra is nog steeds een van de beroemdste vrouwen ter wereld, hoewel zij al meer dan twintig eeuwen dood is. En Elisabeth Taylor is de bekendste van haar vertolkers. Hoewel iconisch is er véél meer te zeggen over Cleopatra in de film dan die ene vertolking van Liz Taylor. Erik Daams vertelt erover en laat het u zien op maandagavond 25 februari.
Een lezing over Auto's & Films in het Filmatelier. Twee hele brede noemers, die bij bijna iedereen wel een persoonlijke herinnering of gevoel oproepen. Opvallend is dat liefhebbers van klassieke films vaak ook liefhebbers van klassieke auto's zijn, en andersom. In deze lezing dan ook volop aandacht voor klassieke auto's én klassieke films. Met dank aan het 
De liefde voor en kennis van film en geschiedenis vormen de rode draad die alle werkzaamheden binnen Film Atelier Den Haag verbindt.
